عید بهار چین.جشن عید بهار چین. جشن سال نو . جشن سال نو چین.تور چین. جشن فانوس. جشن عید بهار چین

جشن عید بهار چین یا جشن سال نو مهمترین جشن سنتی چینی یان است. در عید بهار چین، به مانند کریسمس، اعضای فامیل دور هم جمع میشوند. همه ی کسانی که دور از خانواده و در شهر دیگری زندگی و یا کار می کنند، به خانه باز می گردند و در طول مدت ۱۵ روزه این جشن، شلوغ ترین روز های کاری را در ناوگان حمل و نقل این کشور ایجاد می نمایند. تمامی فرودگاه ها ، پایانه های اتوبوس بین شهری و همچنین ایستگاه های قطار ، مملو از جمعیتی می شود که برای دیدار از خانواده و یا اقوام، به شهر و دیار خود باز می گردند.

دلیل نامیدن آن به این نام، این است که این جشن در تقویم قمری (که مدت های مدیدی در تاریخ مردم چین از آن استفاده می شد)، در اولین روز از اولین ماه قمری آغاز می شود. این ماه معمولا با اولین ماه میلادی، یک ماه فاصله دارد و عقبتر است. نقطه ی آغازین این سنت چینی را به سلسله "شان" که در ۱۶۰۰ تا ۱۱۰۰ سال پیش از میلاد مسیح بر این سرزمین حکومت میکردند، نسبت میدهند که مردم در آن دوران، در پایان سال کهنه و آغاز سال نو، هدایایی برای خدایان مورد پرستش خود قربانی میکردند.

بر اساس افسانه های چینی، آغاز سال نوی چینی با جنگ بر علیه موجودی افسانه ایی به نام نیین (年: nián) آغاز شد. نیین، در روز اول سال نو به روستا آمده و چهار پایان را می درید و به محصولات کشاورزی آسیب زده و کودکان را می بلعید. از این رو، کشاورزان برای حفاظت از خود، غذا های فراوانی را در جلوی منازل خود قرار میدادند. مردم بر این اعتقاد بودند که با خوردن این غذاها، نیین به آنان صدمه نمی زد. یکروز، مردم مشاهده کردند که نیین، از بچه ای که لباس قرمز رنگی پوشیده بود، ترسید و فرار نمود. روستائیان متوجه شدند که نیین، از رنگ قرمز می ترسد؛ بنابراین، در سالهای پس از آن، بر سر در منازلشان، فانوسهای قرمز آویزان می کردند و به استقبال سال نو می رفتند. آز آن به بعد، نیین هرگز به روستا برنگشت و این سنت، از آن زمان باقی ماند.

بر اساس روایت دیگری، 2000 سال پیش از میلاد مسیح ، «یائو» بر تخت سلطنت نشست و افراد بارگاه خود را به پرستیدن آسمان و زمین فرا خواند. از آن زمان مردم، آن روز را آغاز سال در نظر گرفتند و آن را به عنوان اولین روز اولین ماه قمری (سال چینی) تعیین نمودند. پس از انقلاب سال 1911 در چین ، این کشور تقویم میلادی را مبنای گاهشمار خود قرار داده و اولین روز از سال نوی چینی را به جشن بهار، تغییر نام داد که تاریخ آن بر اساس تقویم میلادی مابین اواخر ژانویه و اواسط فوریه است.

به عبارت دقیق تر، جشن بهار هر ساله در روز های نخستین از ماه ۱۲ام قمری آغاز میشود و تا اواسط ماه اول قمری از سال جدید، ادامه دارد. در میان این روزها، شب عید و نیز ۳ روز نخست آن، اهمیت ویژه ایی دارد. دولت چین در حال حاضر، به تعطیلی ۷ روزه چینیان در زمان این عید تصریح میکند.

جشن سال نو، عموماً پانزده روز به طول میانجامد و با جشن فانوس پایان مییابد. در بیشتر کشورهایی که چینیها اکثریت را تشکیل میدهند یا اقلیت قدرتمندی هستند، سال نوی چینی جشن گرفته میشود؛ از آن جمله میتوان به چین، هنگ کنگ، تایوان، برونئی، کره، مغولستان، نپال، بوتان، ویتنام، سنگاپور، اندونزی، مالزی، فیلیپین و تایلند اشاره کرد.